ایران صاحب بدترین اینترنت جهان شد و در میان صد اقتصاد اول جهان، با رتبەی ۹۹ کنار سودان و جمهوری دموکراتیک کنگو نشسته است! نکتەی جالب نه این رکوردهای منفی، بلکه مجالست با کشورهای مفلوک و دارای دولت شکنندە در آفریقا و خاورمیانه است. در رتبه بندی اعتبار پاسپورت هم ایران جزو نفرات آخر جهان است و باز کنار کنگو، اریتره و اتیوپی قرار می گیرد!.
در شاخص ادراک فساد سال ۲۰۲۴ شوربختانه وضعیت از این هم وخیم تر است. معدل ایران با عدد ۲۳ از تمام کشورهای آفریقایی به جز سودان و سودان جنوبی پایین تر است. احتمالا بهترین رتبەی بدی که ایران کسب کرد، دیروز بود که گرم ترین کشور جهان شدیم! چرا که به لطف جغرافیا و نزدیکی ببرهای اقتصادی خلیج فارس به خط استوا در کنار کویت، عربستان، امارات و قطر قرار گرفتیم.
البته اعتبار این مجالست هم مشروط و موقت است. چه ممکن است فردا فرضا یک سازمان بین المللی علاف و فضول “غرب نشان ” پیدا شود و مثلا رده بندی جدیدی بر اساس تاب آوری و محافظت در گرمای شدید در بیاورد! آنوقت با وجود بی برقی و کم آبی سقوط جایگاه ایران اجتناب ناپذیر خواهد بود!
ممکن است برخی چپ گرایان وطنی و یا هواداران فرقەی پایداری هم نشینی ایران با جنوب جهانی را افتخاری انقلابی قلمداد کنند. همانطور که چین کمونیست در دوران مائو با تقسیم دنیا به سه جهان خود را با افتحار راهبر جهان سوم می نامید. سرنوشت چین اما زمانی تغییر کرد که رهبر اصلاح طلب آن دنگ شیائو پینگ این پند لقمان حکیم را آویزەی گوش نمود: پسرم با بدان و جاهلان هم نشینی مکن و به مجلس فضلا و اندیشمندان برو!
صلاح الدین خدیو
